0.13: Nog altijd...

...geen bouwvergunning.

Eind september verzekerde meneer Paweł me dat de bouwvergunning klaar was en op 2 oktober ondertekend zou worden. Dat ik het document op 3 oktober heel graag mee wilde nemen naar Nederland, was niet relevant. Na ondertekening moest de vergunning geregistreerd worden. Ophalen vanaf maandag 5 oktober.

Het wachten was dus op de... districtssecretaris of districtsgouverneur. Tja, hoe noem je zo iemand eigenlijk in fatsoenlijk nederlands? Wanneer ik Starosta letterlijk vertaal, kom ik niet verder dan een soort “stamoudste” en in de vroege Middeleeuwen werd het woord inderdaad met een dergelijke betekenis toegepast. Tegenwoordig is de “powiat” een volwaardige bestuurslaag tussen de provincie (województwo) en de gemeente (gmina). Groot-Brittannië en de Verenigde Staten hebben county's, Duitsland heeft de Landkreis. Of dit te vergelijken is?

Na terugkomst, op 13 oktober, vol goede moed naar Otwock. Geen bouwvergunning en, sterker nog, niemand die het ongetekende exemplaar kon vinden. En meneer Paweł... tja, die was natuurlijk net vrij. “Komt u vrijdag maar weer terug,” aldus één van de dames, met een glimlach op het gezicht. Nee, ik dacht het niet, het is tijd voor een goed gesprek met de directeur. Meneer Mariusz vond toch ook dat dit zo niet kon. Hij zou het uitzoeken en mij afgelopen vrijdag terugbellen.

Op dat telefoontje heb ik niet gewacht. Vrijdagochtend belde ik zelf, waarna ik te horen kreeg dat de districtsgouverneur in een moeilijke situatie zit, z'n vader pas was overleden en ga zo maar door. Ja, er wordt aan gewerkt. Kan zijn, maar na het indienen van een aanvraag voor een bouwvergunning hebben de districtsautoriteiten 30 dagen de tijd om een beslissing te nemen, een periode die inmiddels ruimschoots is overschreden - de tweede aanvraag (even snel gecontroleerd) heb ik ingediend op 24 augustus. Vandaag zou meneer Paweł me weer terugbellen, maar het resultaat van die belofte kunt u allen vast en zeker raden...