En toen was april alweer voorbij. De tijd vliegt, zeker als je het ontzettend druk hebt - niet alleen met bouwgerelateerde zaken. Mei belooft de maand te worden waarin ons interieur mooi begint te worden, maar laten we eerst even terugkijken.
Eerst had ik weer eens een komische situatie met onze loodgieter. Een situatie die, achteraf gezien, hoofdzakelijk het gevolg is van het onjuist plannen op de bouw, het aanhouden van een onlogische volgorde - oftewel: mijn fout dus.
Toen de radiatoren opgehangen moesten worden, waren de muren binnen al grotendeels afgewerkt. Dat hoeft natuurlijk geen groot probleem te zijn: de loodgieter maakt een goot in de muur waar de aan- en afvoerpijp van de radiator in passen, hangt de radiator op en werkt het geheel weer netjes af. Ja, tot zover de theorie. In de praktijk maakt de loodgieter een gat van 30 x 30 in plaats van 10 x 20, legt die buizen er in en... weg. Wanneer ik hem een week later bel om eens te vragen wat hij met die gaten gaat doen, spuit hij er 5 spuitbussen purschuim in.
Vorige week belde ik nog maar eens.
"Zeg, ik wil die muren eigenlijk gaan schilderen."
"Ja?"
"Ja, en ik vroeg me af of ik dat purschuim moet gaan schilderen of dat je dat werk nog afmaakt."
"Ehhh... je weet dat ik een loodgieter ben en dat je dat aan de afwerkploeg moet vragen?"
"Ja, hallo, jij hebt die gaten toch gemaakt?"
"Ja, dat is mijn werk. Ik leg de buizen, anderen repareren het gat vervolgens."
Dus... Emil maar weer aan het werk gezet.
Inmiddels is ook de ploeg van de centrale stofzuiger weer aan de slag gegaan. De centrale stofzuigeenheid hangt nu (helaas, foto's zijn mislukt) en de aansluiting voor de keuken (deze wordt verbonden met een speciale opening in de plint onder de keukenkasten) is verlengd omdat deze in eerste instantie onder de koelkast zou komen.
Gisteren was de dag dat ik, volgens mijn paspoort, weer een jaar ouder geworden ben. Alhoewel ik over het algemeen erg weinig geef om mijn verjaardag, is het natuurlijk altijd leuk om cadeaus te krijgen, zeker als je eerst zo'n 15.000 złoty voor deze cadeaus hebt betaald. Alhoewel... leuk?
Rond half 11 meldt de eerste leverancier zich. Laminaat (nee Marco, geen sloffen sigaretten met een televisie er bovenop, wel leuk verzonnen trouwens). Vrachtwagen, vroem vroem, klep open, pallet eruit, klep dicht, vroem vroem, weg.
En daar sta je dan met je pallet vol laminaat. Naar binnen sjouwen? Wachten op versterking die rond 20:00 uur pas komt? Weersvoorspelling: geen regen. Het zou dus geen kwaad kunnen. Maar wat als de weerman zich vergist? Laminaat kan niet bijzonder goed tegen vocht. Zucht. Langzaam verwijder ik het beschermende folie. Het bovenste deel is de ondervloer van schuimrubber, dat weegt niets.
Net wanneer ik wil beginnen met het echte werk... tuut tuut! (Nee, niet Overtoom.)
Even later stond ik te kijken naar 3 pallets: laminaat, tegels uit Italië (badkamer beneden) en Spanje (huiskamer). Toch maar aan de slag dan (in etappes). Elk doosje weegt ruim over de 20 kg, dus op het moment dat ik dit schrijf, heb ik spierpijn in armen en rug.
De Italiaanse tegels (dat waren er minder) waren binnen. De Spaanse tegels voor zo'n 75%. Het eind komt in zicht? Tuut tuut! (Nee, geen Overtoom.) Poolse tegels voor keuken en hal. Deze lagen vrij hoog op de auto. De transporteur gaf de eerste doos aan. Ik probeerde deze te tillen en voelde een stekende pijn. Ik keek de beste man aan... "Als ik dat allemaal ga afladen, is het voor mij over en uit." Ja, dat zag hij ook wel.
Wacht, de electriciën is er, met zijn assistent en vooral die assistent ziet eruit alsof hij regelmatig in de fitness komt. "Heren, ik red het niet meer. 100 złoty per persoon + een fles met inhoud naar keuze." Twintig minuten later lag ALLES, inclusief het laminaat, binnen. Oef!
Nu weer naar Otwock. Wat gaan we vandaag doen?
