De eerste ontmoeting bij de makelaar was het begin van een lange procedure. Na de inspectie van de drie percelen op 29 mei dit jaar (zie ook de vorige bijdrage), was de keuze vrij snel gemaakt. 700 vierkante meter, 20 meter breed, 35 meter lang en bijna rechthoekig van vorm. Aan beide korte zijden van het perceel een (toekomstige) straat, alhoewel de "aansluiting" van de kavel op de openbare weg volgens het document van de gemeente met de bouwvoorwaarden
(warunki zabudowy) aan noordelijke zijde moet liggen, dus aan ul. Jaśminowa.
In eerste instantie was ik huiverig. Wilde ik wel in zee gaan met een makelaar? Vooralsnog zijn mijn ervaringen met Poolse makelaars niet erg hoopgevend. Over het algemeen mag gesteld worden dat, een enkele uitzondering daargelaten, makelaars in Polen niets anders doen dan (potentiële) kopers koppelen aan (potentiële) verkopers en als het hun daarbij uitkomt met alle gemak onjuiste informatie geven over het perceel, de bestemming van het perceel, de aanwezige en geplande technische infrastructuur, etc. Alles wat een makelaar je in Polen meedeelt, dien je voor je eigen veiligheid te controleren. Dit is te lezen op elk willekeurig forum over onroerend goed en zo waren ook mijn ervaringen met makelaars... totdat ik terecht kwam bij
Agencja Nieruchomości van pan Mieczysław en pani Marzena Stelmaszak en onder de hoede kwam van pan Łukasz Gut.
Op 9 juni schreef ik een
oświadczenie woli nabycia nieruchomości, een koopintentieverklaring voor onroerend goed. 10 dagen later volgde de eerste ontmoeting met de verkopende partij en ondertekening van het
protokół uzgodnień (protocol van overeenkomst), inclusief eerste aanbetaling. Ik had zeer snel in de gaten dat we ooit uiterst sympathieke buren zullen hebben.
Volgens het ondertekende protocol had ik nu tot 30 september de tijd voor het regelen van de nodige zaken. Naast de vanzelfsprekende bureaucratie rondom het hypotheekkrediet, hetgeen in Polen zeker niet eenvoudig is om te regelen, speelde er ook iets anders. Sinds de toetreding van Polen tot de Europese Unie op 1 mei 2004 is het voor buitenlanders eenvoudiger geworden om onroerend goed te kopen. Dit geldt echter slechts in bepaalde gevallen, bijvoorbeeld voor een flat of appartement. Voor het kopen van een kavel is toestemming vereist indien de kavel gekwalificeerd is als landbouwgrond (tot 1 mei 2016) of indien de kavel gekocht wordt voor de bouw van een tweede woning (tot 1 mei 2009).
Op de vraag wanneer een kavel bouwgrond en wanneer landbouwgrond is, konden wij geen antwoord vinden. Volgens het uittreksel uit het grondregister
(wypis z rejestru gruntów) was de grond gekwalificeerd als “R”,
rolny dus - landbouw. De hierboven genoemde document met de
warunki zabudowy liet echter ook weinig ruimte over voor twijfels: eengezinswoning met een beerput. Ook de makelaar wist het niet. Aan wie kun je het dan beter vragen dan aan de ambtenaren die verantwoordelijk zijn voor de uitvoering van de desbetreffende wetgeving? Samen met de makelaar schreven we een brief aan de Afdeling Vergunningen en Concessies van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Administratie
(Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji, MSWiA).
Volgens het antwoord was de toestemming inderdaad nodig. Het was echter de motivering die ons verraste. Volgens MSWiA kon de kavel vanwege de
warunki zabudowy nl. niet gekwalificeerd worden als landbouwgrond, maar viel de aankoop wel onder de regeling “tweede woning”. Echt waar.
Stelt u zich het volgende gesprek voor, dat ik naar aanleiding van het schriftelijke antwoord had met een ambtenaar in MSWiA:
"Het is geen landbouwgrond, heb ik dan toch toestemming nodig?"
"Omdat het perceel een tweede woning tot doel heeft."
"Welke tweede woning? Ik heb nog helemaal geen huis."
"Oh, u bent dakloos?"
Dat noem ik nu een redenering waar geen speld tussen te krijgen is. Ik droop dan ook, met de staart tussen de benen, af. Pas veel later ontdekten wij hoe ver ook de rijksambtenaren naast de waarheid zaten.
Omdat het indienen van een toestemmingsverzoek een extra kostenpost van ruim 1.500 złoty zou zijn, terwijl niet eens duidelijk was of ik de toestemming daadwerkelijk zou krijgen, koos ik voor een eenvoudigere weg, waardoor het uiteindelijk mijn betere helft was die het koopcontract tekende en niet ik.
Na deze koerswijziging moest de veldslag om het hypotheekkrediet nog gestreden worden, een strijd die ik uiteindelijk enkel won dankzij de hulp van pani Lidka Stasiowska van York House in Warschau. In februari van dit jaar sprak ik voor het eerst met haar en daar waar elke andere adviseur de handdoek allang in de ring zou hebben gegooid, zette zij haar tanden in de zaak en liet ze niet meer los. Na ondertekening van het hypotheekcontract op 9 oktober verklapte pani Lidka me dat het in mijn geval 5 voor 12 was. De wereldwijde financiële crisis arriveerde ook in Polen en na mij volgden er niet veel meer die van de bank een financiering kregen van meer dan 100% zonder eigen inleg.....
