En laat wachten nou net iets zijn waar ik een ontzettende hekel aan heb. Wachten is namelijk feitelijke tijdverspilling. Het is nog tot daaraantoe als je tijdens dat wachten andere zaken kunt regelen ter voorbereiding van de bouw, maar zelfs dat is op dit moment niet meer het geval.
Gisteravond heb ik uitgebreid gesproken met de geodeet (volgens de Van Dale is dat iemand die zich bezighoudt met geodesie, oftewel de wetenschap die zich bezighoudt met het bepalen van de grootte en de vorm van een gedeelte van het aardoppervlak; wanneer het door rechtstreekse terreinmeting geschiedt, spreekt men van landmeetkunde) die geodetische punten of lijnen gaat markeren op onze bouwkavel. Voordat hij dit kan doen, heeft hij officiële stafkaarten van de districtsautoriteiten nodig. Juist, wachten dus.
De aannemer met zijn bouwploeg zijn er ook klaar voor, alleen die wachten niet. Die zijn maar even ergens een kleiner klusje gaan doen. Met de aannemer moet ik het wel nog eens goed hebben over de prijs, want daar is hij vooralsnog wat vaag over. Ik vermoed dat hij een aantal bouwvakkers in dienst neemt die per dag betaald worden - wat mij betreft prima, maar wel met duidelijke afspraken (lees: een contract) omdat het bouwtraject anders verdraaid lang kan duren.
In de vorige bijdrage schreef ik ook over het doen van aangifte van het voornemen om te beginnen met bouwen. Dit hebben we gedaan, waardoor het nu inderdaad slechts wachten is op groen licht van de bank.
Het laatste wat ik op dit moment heb te melden, is dat ik het wettelijk verplichte informatiebord heb gekocht. Op elke bouwplaats moet een dergelijk bord hangen met daarop gegevens van de investeerder, de bouwopzichter, wat er gebouwd wordt, enz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten